Not: Bu metin, “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli Müfredat Çalışması” hakkında MEB’e gönderilen Derneğimiz görüşüdür.
Prof. Dr. Mahmut Bozan
Millî Eğitim Bakanlığının “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” başlıklı müfredat çalışmasını takdirle karşılıyor, tüm emeği geçenleri tebrik ediyor ve Talim ve Terbiye Kurulunun değerli üyelerine çalışmalarında başarılar diliyorum.
Öncelikle ifade etmek gerekir ki öğretim programlarının bir felsefesi, bir amacı ve bir de bu amaca ulaşmak için takip etmesi gereken programı yani müfredatı vardır. Kamuoyunun incelemesine açılan ve görüş ve öneri alınan 27 ders için elbette alan uzmanları fikirlerini beyan ediyorlar. Ben Aydın Ortaklar Öğretmen Okulu 1975 mezunu ve 2007 yılına dek öğretmenlikten taşra, merkez ve yurtdışı teşkilatlarında yöneticiliğe kadar MEB’in tüm kademelerinde çalışmış ve halen akademik bir STK’nın (BAKAD) başkanı ve temsilcisi olarak öğretim programlarının amacı ve felsefesi üzerine birkaç öneride bulunacağım.
Evvela, Türk eğitim sistemi öğrencilerin kabiliyet ve yeteneklerini keşfedip onları geliştirmeyi birinci amacı olarak belirlemesi gerekirken ideolojik temelli bir tercihte bulunmaktadır. Bunu Milli Eğitim Temel Kanunu’nun 2. ve 10. Maddelerinde açıkça görmek mümkündür. Aynı anlayış uluslararası öğrenci potansiyelini ülkemize çekme gayretine rağmen 3797 Sayılı Kanunu’nun 4. ve 5. Maddelerinde de devam etmektedir. Yükseköğretimin buraya dâhil edilme sebebi eğitim sisteminin bütüncül bir yapıya sahip olması zaruretinden kaynaklanmaktadır. Bu konuyla ilgili daha geniş bilgiye şu makaleden ulaşılabilir (Bozan, Mahmut (2019). Eğitime Biçilen Rol: Yetenek Geliştirme Mi? Kimlik Dönüştürme Mi? Bartın University Journal of Faculty of Education, 8(2), 549-561. https://doi.org/10.14686/buefad.426770).
İkinci olarak, öğrencilerin kendi kimlik değerleri temelinde bir eğitim almaları (elbette bu durum bir ideoloji kapsamı içinde değerlendirilemez) için de onlara dini inançları, örf ve an’aneleri, gelenek ve görenekleri, tarihleri, hâkim oldukları coğrafyalarda diğer milletlerin temel hak ve hürriyetlerine olan saygı ve birlikte yaşama anlayışları ile uluslararası ilişkilerde uyguladıkları kurallar gibi medeniyet değerlerinin verilmesi de amaçlara dâhil edilmelidir. Batılı ülkelerden başlayıp ülkemiz eğitim sisteminde de yer bulan “değerler eğitimi” kavramının geçen yüzyılın materyalist ve rasyonalist eğitim sisteminin Batı toplumlarında yaptığı tahrip, bozulma ve savrulma sonrasında hayata geçirilmesinin elbette bir mânası olacaktır. Hitler Almanya’sında Nazi toplama kamplarının şahidi olmuş bir okul müdürünün öğretmenler için yayınladığı mesajdaki şu ifadeler, ahlâki olarak içi doldurulmamış bir eğitimin tehlikelerine dikkat çekmektedir; “Bir toplama kampından sağ kurtulanlardan biriyim. Gözlerim hiçbir insanın görmemesi gereken şeyleri gördü. İyi eğitilmiş mühendislerin inşa ettiği gaz odaları, iyi yetiştirilmiş doktorların zehirlediği çocuklar, işini iyi bilen hemşirelerin vurduğu iğnelerle ölen bebekler, lise ve üniversite mezunlarının vurup yaktığı insanlar… Çabalarınız bilgili canavarlar ve becerikli psikopatlar üretmesin.” Bu hususla ilgili detaylara şu makaleden ulaşılabilir. “Bozan, Mahmut (2014). Değerler Eğitimi İçin Bir Önşart Demokratik Eğitim, Uluslararası İnsani Değerlerin Yeniden İnşası Sempozyumu,19-21.06.2014, Erzurum.” (https://acikerisim.bartin.edu.tr/handle/11772/6549).
Bu iki maddede belirtilen hususlara itiraz edenler de, karşı fikir ileri sürenler de olacaktır. Bu da onların hakkıdır. Şu kadar var ki çoğunluğun talepleri “çoğulculuk veya evrensel değerler” şeklinde parlatılan bir kısım azınlık görüşlerine ve bir kısmı kendi değerlerimizle ters düşen anlayışlara kurban edilemez.
Üçüncü olarak, eğitimin kültürel değerlerden öte gerçekten de “evrensel” bir boyutu vardır. Fikirlerin birbirine eklenmesi yani telahuk-u efkâr ile ile ortaya çıkan ve tüm milletlerin katkı sağladığı medeniyetin teknik kısmı ise fizik, kimya, biyoloji, matematik, tıp, mühendislik, jeoloji, astronomi, çevre ilh. gibi yaşadığımız dünya ve güneş sistemini laboratuvar olarak kullanan bilim dallarının basitten karmaşığa, bilinenden bilinmeyene doğru hazmedilebilir, kavranabilir, önceliği ve sonralığı iyi belirlenmiş, temel bilgileri beceri ile tamamlayan müfredatın uygulanmasıyla inşa edilecektir. İşte Talim ve Terbiye Kurulu’nun üzerinde çalıştığı “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” de bu amacı gerçekleştirmeye matuftur. Mevcut müfredatın sadeleştirilmesini, bilgi yükleme ve ezberletmeyi önceleyen bu programın, uygulama temelli ve öğrencileri okuldan soğutmayacak şekilde yeniden düzenlenmesini hayırlı bir teşebbüs olarak karşılamak gerekir. Dış çevrenin hızla değiştiği bir zamanda ona uyum sağlamak, açılan fırsatları değerlendirmek ve risklerden korunmak için tedbirler almak yerine statükoyu koruma gayretlerine girmek anlaşılabilir bir tutum değildir.
Son olarak Milli Eğitim mimarisinin mesleki eğitim ağırlıklı olarak yeniden yapılandırılmasının ve genel lise yerine, öğrencilerin beceri kazanacağı, yüksek öğretimle de entegre olacağı %60’lık bir mesleki eğitim tabanına oturtulmasının âciliyet kesbettiğini, iş dünyasının taleplerinin de bu yönde olduğunu ifade etmek isteriz.
